Cruise op de Middellandse Zee met de Norwegian Jade 5

Vandaag was het helemaal vroeg dag. Om kwart over zeven stond ik onder een blauwe hemel in een frisse wind de aankomst in Napels te filmen. Het beloofde een mooie dag te worden. Tijdens het ontbijt meerde het schip af aan de kade.
Daarna meldden we ons in het Stardust theater om op onze beurt te wachten. De bus bracht ons in ruim een half uur naar Pompeii. In de verte zagen we de Vesuvius al liggen.

Rechts het Stardusttheater waar we vele prachtige voorstellingen hebben gezien

Daarna was de Vesuvius nog maar 1000 meter hoog. Door deze pyroblast rolde er een enorme hoeveelheid stof en as de berg af. Natuurlijk kwam er ook heel veel door de lucht. Pompeii, dat zo’n 8 km van de Vesuvius verwijderd is, werd in zeer korte tijd bedolven onder deze aslaag. Het ging zo snel dat de mensen stierven in de houding die ze op dat moment hadden aangenomen. Vele lichamen zijn ook zo gevonden.

Zelfs de uitdrukking op hun gezichten is zichtbaar. De aslaag bedekte de lichamen heel snel en er ontstond een cocon om de mensen heen. Het vlees ontbond maar de botten bleven in stand en de afdruk bleef achter. Door later gaatjes in de aslaag te maken en gips in het omhulsel te gieten, kon men levensechte beelden van deze mensen maken. Na deze uitbarsting is het een paar dagen donker geweest. Mensen die niet ver genoeg weg waren, stierven aan het giftige gas dat ze inademden. Veel is goed bewaard gebleven maar nog lang niet alles is opgegraven en gerestaureerd.

De archeologen hebben zich een aardig beeld kunnen vormen van het leven in die tijd. Ook veel namen zijn achteraf bedacht.
De huizen waren vaak luxueus uitgevoerd. Op muren zag je geschriften van de gewone mensen zoals nu ook gebeurt, gewone dingen als “Ik houd van ….”. In de straten zie je stapstenen voor als het regende. Tussen de stenen was ruimte om rijtuigen door te laten en het regenwater af te voeren. Je ziet nog goed de sporen van de ezelskarren.

 We liepen nog het huis van de faun binnen, het grootste huis in Pompeii dat zijn naam ontleed aan de faun in de tuin. De faun stond in een soort bad dat bedoeld was om regenwater op te vangen dat dan afgevoerd werd voor gebruik. De vloer van een van de voormalige kamers was ingelegd met een prachtig mozaïek waarin je nog heel goed de figuren herkende. Op de muren had men een poging gewaagd om die zo te bewerken dat het net leek of het marmer was. In de hoerenkast zag je de penissen op de vloer om de weg te wijzen. In elke straat was een badhuis. In het oudste badhuis was ook een buitenzwembad met op de muren van de kleedkamers, voor mannen en vrouwen gescheiden, prachtige tekeningen van atleten. Je kon ook goed zien hoe de baden verwarmd werden. De baden waren wel ingebouwd maar stonden op stapels stenen waardoor heet water onder de baden kon stromen om het water in de baden te verwarmen.

Als je een badhuis binnenkwam, liep je eerst door een gang die naar de gescheiden kleedkamers leidde. In de omkleedruimte zaten gaten in de muren om de kleding in te doen. Daarna konden de mensen zich naar de baden begeven. Er was ook een ruimte waar de mensen zich konden warmen. In de muren waren nissen aangebracht, gescheiden door mannenfiguren (Telamonen). In die nissen kon men de bad attributen neerleggen. Op de plekken waar de muur stuk is, zie nog duidelijk de gangen waardoor de warme lucht stroomde die de ruimte verwarmde.

Er waren ook slaven maar die woonden in dezelfde huizen als de familie en maakten er als het ware deel van uit. Ook zijn slaven teruggevonden die aan elkaar vastgeketend waren.

Als je door Pompeii wandelt, loop je echt door de straten met daarlangs de huizen en andere gebouwen en ruimtes. Op de pleinen en bij de grotere gebouwen zie je nog de prachtige zuilen en beelden en waan je je echt in oude tijden.

We hadden maar twee uur om rond te wandelen dus we hebben maar een klein deel gezien maar voldaan keerden we terug naar het schip.

Nog een avond en een nachtje en dan is het weer afgelopen. Morgen zijn we weer in Civitaveccha. Daarvandaan brengt de bus ons naar het vliegveld en als we dan het KLM toestel binnen wandelen, zullen we wel het gevoel hebben alweer thuis te zijn.
Het was weer een leuke ervaring. Veel mensen denken dat een cruise iets is voor ouden van dagen. Maar niets is minder waar. Je ziet hier aan boord mensen van alle leeftijden. Voor iedereen is er wel wat doen en in elke haven is wel iets interessants te beleven. Het eten is fantastisch (en veel) en het personeel geweldig. Ze geven je echt het gevoel dat je speciaal bent, zelfs als het saaie werkje doen als spul op je handen spuiten om je handen mee te wassen voor je het schip of een van de restaurants betreedt.
We zitten nu in het restaurant te eten terwijl het schip de haven uit vaart. Door de ramen zien we de lichtjes van Napels. Morgenavond kijken we door de ramen naar de lichtjes van onze tuin.